Na uglu ulica Laze Kostića i Petra Drapšina u Novom Sadu, nalazi se jedinstvena kuća, koja je prepoznata i kao kulturno dobro, ali koja gubi na svojoj vrednosti.
Kuća sa oslikanom fasadom u spisima se prvi put pominje 1906. godine, a dugo vremena o njoj nije bilo poznato ništa. Ipak, uspeli su oni koji se bave gradom i njegovom istorijom da pronađu zapise o ovom jedinstvenom objektu, pa i da saznaju da su vlasnici bili Moro Levenberger i njegova supruga Eugenija Štajnic, dok je autor projekta ostao nepoznat.
Prenosilo se i kao legenda to da ju je navodno izgradio neki novosadski slikar, koji je iz prostora kupole slikao vedute Novog Sada, ali je sve ostalo na pričama pojedinih starijih građana.
Deluje kao da kuća i njena fasada čekaju da ponovo budu otkrivene, baš kao što je otkrivena osamdesetih godina prošlog veka, kada su je krili slojevi maltera.
Kako se može pročitati na sajtu Zavoda za zaštitu spomenika Novog Sada, kuću krase raznovrsni dekorativni elementi, poput gotičkog trolista, konzola po ugledu na renesansu, a tu je i kupola prekrivena pločicama od cink-lima.
Ne može da ostane neprimećena ta ironija da kuća čiji se značaj ističe zbog oslikane fasade, danas, blago rečeno, nema baš lepo uređenu spoljašnost. Umesto dekoracije starije od jednog veka, prolaznici gledaju malter, grafite, te već "ispranu" boju fasade.
Pogled na nju govori o istoriji, ali i sadašnjosti. Kao da je istrgnuta iz istorije i uglavljena među višespratnice. Prkosi modernom dobu, svedoči o svojoj nekadašnjoj lepoti ali i polako gubi trku sa vremenom...Dokle? Hoće li je se konačno neko setiti i povratiti joj stari sjaj i to u gradu koji se toliko diči svojom kulturom? Nadajmo se da hoće.
20.11.2021.
Нема коментара:
Постави коментар