Rusinska grkokatolička crkva Svetih apostola Petra i Pavla u Novom Sadu se nalazi na uglu ulica Jovana Subotića i Svetozara Miletića. Izgrađena je sredinom XIX veka, a u potpunosti obnovljena krajem XX veka. Prilikom obnove, darovan joj je zlatni krst, što je motivisalo i druge verske zajednice da svojim hramovima daruju krsteve. Crkva je unijatska – objedinjuje u svom učenju elemente i rimokatoličke i pravoslavne crkve. Po mnogima, ova crkva je pravi primer jedinstvene hrišćanske crkve iz vremena pre crkvenog raskola u 11. veku.
Ova crkva kako je još nazivaju i Unijatska crkva, nalazi se na uglu ulice Svetozara Miletića i Jovana Subotića u malenoj porti, te je glavni ulaz u crkvu sa same ulice. Unijatska crkva kao karakter znači da ona objedinjuje aspekte i rimokatoličke i pravoslavne crkve. Kamen temeljac postavljen je 1820.godine i crkva se dalje gradila u klasicističko-baroknom stilu. Posvećena je apostolima Petru i Pavlu. Ne zna se tačan podatak završetka izgradnje (1834. ili 1837.) zbog uništenih spisa u toku bune 1848. godine.
Pripadnici Grkokatoličke parohije u Novom Sadu su Rusini i Ukrajinci. Trenutno ona okuplja oko 3000 vernika. Bogosluženja se održavaju na crkvenoslovenskom jeziku, a propovedi na rusinskom i ukrajinskom.
Izgradnja bogomolje je počela 1820. godine, da bi tek 1847. bila završena. Godine 1997. crkva je proslavila 150. godišnjicu svog postojanja kada je u potpunosti renovirana.
Čitavu obnovu crkve, 1997. godine, finansirala je porodica Kolesar iz Novog Sada. Oni su crkvi poklonili i zlatni krst što je podstaklo i druge verske zajednice u gradu da svojim crkvama daruju zlatne krstove. Ugledni član porodice Kolesar, gospodin Fedor, kaže da će tako Novi Sad početi da liči na zlatni Kijev.
Najčuveniji sveštenik ove crkve bio je pesnik Jovan Hranilović, rodom iz Žumberka.
Najbolje se upoznaju kulturološke različitosti Novog Sada obilazeći verske objekte smeštene u srcu grada. One nam otkrivaju kako na jednom mestu vekovima u miru i slozi žive ljudi različitih vera i tradicija.
Jedna og glavnih karakteristika Vojvodine i ono po čemu je ona kao regija poznata u Evropi jeste njena multikulturalnost. Široka Panonska nizija oduvek je bila otvorena za sve koji su tu dolazili. Neki su samo prolazili, dok su drugi tu ostajali zauvek dodajući novu boju ovom nacionalnom koloritu. Vremenom, dolazi do mešanja različitih kultura, tradicija i običaja. Ljudi su naučili da žive sa tim različitostima, da ih poštuju i pomalo uzimaju jedni od drugih. Čak i danas na području Vojvodine živi 26 različitih naroda. Razlikuju se po jeziku, tradiciji i veri. Kad dođete u Novi Sad, u samom centru, u krugu od samo 300 m možete videti hramove nekoliko različitih religija. U srcu grada. I tako je vekovima. Na to je Novi Sad mnogo ponosan.
Reč je o rusinskoj grkokatoličkoj crkvi. Mnogi koji dolaze u Novi Sad prvi put se susretnu sa oba pomenuta termina – Rusini i Grkokatolička crkva. To je narod koji je veoma blizak Srbima, a opet toliko različit.
Нема коментара:
Постави коментар