Manastir je podigao despot Đorđe Branković između 1496. i 1520. godine, a manastirska crkva je posvećena Svetom Nikoli. Od te stare crkve, koja je bila sagrađena od drveta i pokrivena crepom, nije ostalo gotovo ništa. Pošto je stradala pod udarom zemljotresa, sredinom XVIII veka, umesto nje niče današnja crkva posvećena Svetom Pantelejmonu.
Posle Drugog svetskog rata nije postojao, jer su ga ustaše zapalile. Njegova obnova počela je 2004. godine, i to obnovom crkve svetog Pantelejmona, koja je građena davne 1752. godine od fruškogorskog lomljenog kamena.
Manastirske ruševine su skoro sedam decenija bile skrivene od sveta, do Starog Hopova se teško stizalo i pešice, kroz šumu. A onda, su se počeli pojavljivati dobrotvori koji su započeli njegovu obnovu, i to sve kako bi ga vratili u “život“.
Prvo se obnovila crkva, kako spolja tako i iznutra, u njoj se redovno danas obavlja bogosluženje, krštenje, venčanje, urađen je manastirski konak i letnja trpezarija, postavljena je trafo stanica, kako bi manastir imao struju, a stigla je i telefonska linija.
Ranijih godina u njemu nisu postojala crkvena zvona, međutim, dobrom voljom vernika, sazidan je i zvonik, sa kojeg danas odjekuju manastirska zvona.
Izolovan, okružen šumom i jedan od najmanjih, ali zato, po mom mišljenju, jedan je i od najlepših. Putić pored manastira vodi pravo do potoka Jelenac i izvora Staro Hopovo (za ovu vodu kažu da je lekovita), nad kojim je podignuta kapelica, a malo dalje je i izvor sumporne vode.
Нема коментара:
Постави коментар