Malo simpatično sremsko selo, nalazi se na severnim padinama Fruške gore, kroz koje prolazi stari rimski put, doduše proširen i asfaltiran. Sviloš pripada opštini Beočin.
Sviloš se u knjigama spominje 1687. godine, a postoje i drugi podaci da je 1477. godine postojao Veliki i Mali Sviloš, te da su njegovi gospodari bili braća Jakšići. Iskopine koje su nađene u okolini sela dokazuju da Sviloš postoji još od doba Rimljana.
U toku narodnooslobodilačkog rata selo Sviloš, koje je dalo dosta žrtava, je spaljeno.
Velika žrtva, za tako malo selo. Malo selo ali hrabro. Svilošani su zato postavili spomenik u centru sela kao znak sećanja na svoje hrabre meštane, sa tablama na kojima piše:
U znak sećanja na 149 Svilošana koji su herojski pali u NOR-u i kao žrtva fašističkog terora. Narod sela Sviloša
U Evropi misle da su naše planine rodile naš pokret i našu vojsku, a Srem to najubedljivije demantuje. Tito
(Tito očito nije smatrao Frušku goru za naročitu planinu).
Ovde su bili ratovi, ali ropstvo nikad,
ovde je bilo smrti, ali u slavu života,
sloboda nije obraz istorije, nego tvoj. M. Antić
Na zgradi škole nalazi se i spomen ploča sa tekstom:
Palim borcima i žrtvama fašističkog terora iz Sviloša. Sreski odbor Saveza boraca podiže ovu spomen ploču u čast proslave 10-godišnjice Narodne Revolucije
Ugledo se jedan na drugoga,
popadao jedan kraj drugoga,
ta rad ove krasne domovine,
ne žalio niko da pogine.
Branko 29.XI 1951.
Posle rata stanovništvo se bavi poljoprivredom, stočarstvom, voćarstvom, vinogradarstvom i povrtarstvom.
Sviloš danas ima školu do četvrtog razreda, ambulantu, dve prodavnice, pekaru i mesnu kancelariju. U selu živi oko 340 stanovnika.
Ima Sviloš još i čuvenu pekaru sa nadaleko poznatim i hvaljenim hlebom, kao i čardak porodice Bošković, koji je podignut 1916. godine. Danas se ovaj čardak nalazi pod zaštitom države i predstavlja kulturno dobro od velikog značaja. Pažnja koja je posvećena isključivo arhitektonskom izgledu čardaka, svedoči nam o važnosti koju je njegov vlasnik pridavao kukuruzu.
Crkva Vavedenja Presvete Bogorodice u Svilošu, je podignuta krajem 17. veka. Proglašena je za spomenik kulture 2005. godine.
Iznad vrata ka zvoniku, nalazi se tekst koji je ispisao ikonopisac u kome se kaže da je „ikonosatas nacrtao i pozlatio. 1855. moler Matej Petrović”.
Postoje dve zanimljive legende kada se govori o Svilošu, selu na severnim padinama Fruške Gore na nadmorskoj visini od 151 metar. Prva legenda kaže da su žitelji Sviloša, koji su se pretežno bavili ovčarstvom, gajili tako dobre ovce da su dobili ime po izuzetno kvalitetnoj vuni koja je ličila na svilu. Druga legenda o nastanku ovog sela je iz kasnijeg perioda. Kada je za vreme svoje vladavine kroz Sviloš prolazila Marija Terezija na kočiji joj je otpao točak. Njenu molbu da se kočija osposobi tadašnji meštani Sviloša su odbili, pa je Marija onda izjavila da u ovom mestu žive svi loši.
Zaključak koji se nameće - ni manjeg mesta ni bogatije istorije.
17.04.2022.
Нема коментара:
Постави коментар