Veternik

 Veternik je osnovan 1923. godine kao naselje za ratne vojne invalide – veterane iz Prvog svetskog rata, koji su se borili na planini Veternik u Makedoniji. Kralj Aleksandar je svojim dobrovoljcima, koji su učestvujući u velikoj bici protiv bugarskih snaga i bili trajno oslepljeni nervnim gasom, dodelio zemlju u okolini Novog Sada, a na području današnjeg Veternika. Ti Solunci i njihove porodice su naselile plodnu ravnicu, pustaru tada zvanu Novi Majur.

Danas je Veternik spojen sa Novim Sadom, teško je odrediti gde tačno počinje. To je veliko prigradsko naselje na koje se nastavlja Futog.
Hram Svetog Simeona Mirotočivog je sagrađen 1994. godine i nalazi se na glavnom putu gde svojom lepotom krasi ovo naselje. Na samom ulazu nalazi se ploča na kojoj piše da je zemlju na kojoj se hram nalazi darovao Dragoslav Vuković sa svojom porodicom.

29.05.2022.

Saborna crkva, Bogojavljenski krst, Platoneum

 Saborna crkva Svetog Đorđa je najznačajniji i najveći pravoslavni hram u Novom Sadu i predstavlja glavnu episkopsku crkvu u Bačkoj. Nalazi se u blizini Vladičanskog dvora u ulici Nikole Pašića, u samom centru grada.

Saborna crkva svetog Đorđa, prvi put se pominje 1720. godine kada je bila manji hram koji je ubrzo (1734. godine) zamenjen novim.

Zanimljivo je da postoje saznanja kako je prvi ikonostas za vreme prve obnove od 1815. do 1888. godine, izradio slikar Jovan Kljajić. Nakon Kljajića, rad na ikonostasu je nastavio jedan od najvećih i najpoznatijih srpskih slikara i predstavnik akademskog realizma Paja Jovanović. On je u samoj crkvi verovatno i najviše radio na samim ikonama, oslikao je 33 ikone na ikonostasu i istorijske slike iznad obe pevnice, Krunisanje Stefana Prvovenčanog i Sveti Sava miri zavađenu braću Vukana i Stefana. Dve velike ikone na tronovima i zidna ornamentika takođe su njegovo delo. 

Saborna crkva je nepokretno kulturno dobro i spomenik kulture od izuzetno velikog značaja.

U porti crkve nalazi se najstariji sačuvani spomenik Novog Sada - Bogojavljenski krst od ružičastog mermera. Prvo je bio na uglu Magazinskog i Lebarskog sokaka, Zmaj Jovine i Miletićeve ulice - kod nekadašnjeg zdenca Save Vukovića, vrlo dekorativnog bunara na tadašnjoj pijaci. Ovaj krst obnovila je 1867. godine dobrotvorka Marija Trandafil, a odatle je kasnije uklonjen pred Vladičanski dvor. To je bilo 1910. godine, kada je kroz ovu ulicu uvedena tramvajska pruga. U porti Saborne crkve je od 1957. godine.

Pored same Saborne crkve, nalazi se poznata zgrada „Platoneum“ u kojoj su nekada davno bile smeštene brojne institucije tog vremena. U ovoj zgradi bilo je smešteno sedište Srpske Čitaonice, sedište Eparhije Bačke, Matica Srpska i druga muška gimnazija, mada i druge institucije tog vremena. Ova zgrada je izgrađena 1770. godine, a njen vlasnik je od 1861. godine bio Plataon Atanacković.   

23.04.2022.

Skeledžijo prebaci me preko

 Skelom koja rečnim putem povezuje Beočin i Futog i koja skraćuje put između Futoga i Beočina za gotovo 25 kilometara upravlja već 20 godina porodica Mihajlović. Vožnja traje 10-ak minuta, na skelu staje oko 12 automobila, a na polazak skele se komotno možete osloniti, jer redovno vozi uvek:polasci iz Beočina kreću na pun sat, a iz Futoga na svakih pola sata. Jedini dani kada ne radi skela su 1. januar i pravoslavni Božić. Skela je široka nešto više od devet metara, a duga oko 26, dok sa rampom ima gotovo 33 metra i može da preveze više od 65 tona. Sasvim dovoljna za automobile, bicikliste, motoriste i pešake.

Prelazak skelom preko Dunava u ovom delu nije samo brz, jeftin i jednostavan, već predstavlja i pravi užitak. Tokom tih desetak minuta koliko je potrebno da se zaobiđe Ostrvo ljubavi, može se lepo opustiti i uživati u mirnoj plovidbi, društvu labudova...

13.05.2022.

Uljana repica

 Uljana repica je biljka jarko žute boje koja se gaji u celom svetu, u hladnoj i umerenoj klimi, nije mnogo zahtevna biljka i dobro raste na niskim temperaturama. Potiče sa Mediterana i smatra se vrstom divlje repice. Uljana repica je veoma tražen proizvod na evropskim pijacama, te je nerazdvojni deo savremene proizvodnje žitarica. Antički Grci i Rimljani upotrebljavali su ulje iz njenog semena kao gorivo za dobijanje svetla. U 13. veku uljana repica je probila put ka zapadnoj Evropi gde je postala osnovna uljana kultura. Na ovim prostorima do početka prvog svetskog rata, repica i uljana repica su bile osnovni izvori ulja, ali za vreme rata zbog nedostataka ulja, ubrzalo se korišćenje suncokreta koji je za samo nekoliko godina zamenio uljanu repicu.

Hranljive osobine ulja uljane repice određuju i vitamini koji se sadrže u njoj A, E, K i D, fosfata i tokoferola. Oko 85% sastava ulja uljane repice su nezamneljive masne kiseline - linolova 20% i 65% oleinska kiselina. Pri obradi semenja uljane repice dobija se veoma cenjen proteinski ostatak. Korisna je medonosna biljka jer daje oko 50 kg/ha meda.

Ulje uljane repice se široko upotrebljava u proizvodnji kokica, majoneza, hleba, maslaca, margarina, čipsa, keksa, hrane za bebe i drugo.

Uljana repica sadrži linolovu kiselinu, a njen nedostatak u organizmu vodi do skupljanja krvnih sudova i slabe cirkulacije što može da dovede do moždanog udara ili infarkta miokarda.

Ispostavlja se, da se pri kontinuiranoj upotrebi ulja od uljane repice, na bubrezima, nadbubrežnim žlezdama, srčanom mišiću i štitnoj žlezdi, formiraju masne naslage. Nakon zaustavljanja unosa uljane repice na pogođenim organima ostaju tragovi. Smatra se da ulje uljane repice ne može da se izbaci iz organizma.

 Mnogo se piše i o prednostima i o nedostacima uljane repice.

Međutim, kao i polja lavande, tako su i polja uljane repice postala veoma popularna mesta fotografisanja. Sasvim je jasno i zašto, izgledaju nestvarno kao žuto more vojvođanske ravnice.

18.05.2022.

Testera

 Izletište Testera se nalazi na oko šest kilometara od sela Čerević. Pre izletišta se nalazi odmaralište koje je prilagođeno za boravak dece i rekreativaca, a sadrži potrebne objekte za smeštaj, nastavu i sportske aktivnosti.

Kažu da se u ovom predelu vetar ne oseti, skoro da ga i nema, ali isto tako je ovde primećena i najveća populacija različitih gljiva.

Odmaralište Testera se nalazi na lepoj lokaciji u fruškogorskoj šumi, uklopljeno sa prirodom i odiše smirenošću i spokojem. Na lokaciji postoji i jezerce pokraj koga je i izvor sa pijaćom vodom označen petokrakom. Iznad odmarališta, pre same šume se nalazi i simpatična kapelica Svetog Jevstatija Plakide.

Odmaralište je namenski građeno za boravak dece, sportista i rekreativaca tako da je zadovoljavao sve standarde: smeštaja, ishrane, obrazovanja, vaspitanja i medicinske nege. Sastoji se od tri smeštajna paviljona, trpezarije, kuhinje, učionice, zajedničkih prostorija i ambulante.

Kapacitet objekta bio je 156 ležaja u višekrevetnim sobama sa etažnim TWC. Objekat je krajem 2005, kompletno rekonstruisan i renoviran, ali sada stoji neiskorišćen. Vidi se da trava oko objekata odavno nije pokošena, paučine ima oko vrata i prozora i nema dečije graje. Zato ima tu i tamo zaljubljenika u prirodu, koji šetaju i uživaju na ovom lepom mestu.

Jezero koje se nalazi unutar odmarališta, ušuškano u srcu Nacionalnog parka Fruška gora, na nadmorskoj visini od oko 180 metara, okruženo je predivnom četinarskom i listopadnom šumom. Pripada zoni drugog stepena zaštite. Jezero je nastalo u XIX veku kada je austrijski grof Odeskali pregradio dolinu potoka Potoranj, nedaleko od mesta na kojem se nalazio njegov letnjikovac. Ovaj potok izvire ispod Crvenog Čota i u njegovom toku dužine oko dvanaest kilometara, Testera je u samom središtu. Mnogi ovo jezero nazivaju i mini-hidroakumulacijom zbog svoje izuzetno male površine. Ta površina iznosi svega oko pedesetak ari, a dubina jezera nije poznata. Takođe je jezero poznato i kao močvarno jezero, ali smo primetili i da ima riba u njemu. 

Poneseni lepotom ovog mesta, jedna misao ne izbija nam iz glave, a to je da je šteta što još jedan dragulj Fruške gore, stoji neiskorišćen.

10.05.2022.